Het concert werd geopend met een vrolijk Petit Negre van Claude Debussy en besloten met het welbekende La vie en rose van Edith Piaf. Daartussen composities van grootheden als Janacek, Milhaud, Astor Piazolla (verrassend zoals hier de ontbrekende bandoneon werd gesuggereerd!), Tansman, Ibert, Telemann en natuurlijk Johan Sebastian Bach. Omdat voor deze bezetting (hobo, klarinet en fagot) weinig geschreven is moeten vrijwel alle stukken worden bewerkt, in de meeste gevallen werd dit door de musici zelf gedaan. De wisselwerking met het publiek was aanstekelijk, vooral door de dynamische manier van spelen en de geestige aankondigingen. Het aandeel van Connie Harkema bracht een goede balans tussen muziek, woord en beeld. Kortom: een avond om in te lijsten!